BIBLIOTEKA PUBLICZNA W ŚWIEBODZINIE

Archiwum 2010

Marlena Dietrich-wielka artystka, ale czy wielki człowiek?
W DKK w Świebodzinie w dniu 6.12.2010r.

   ,,Przyleciały gile, nawet nie wiem ile,
   Przyleciały gile, a tu śniegu tyle,
   Cała jarzębina śniegiem oblepiona
   -Co będziecie jadły?
   -Nie kłopocz się o nas. Znajdziemy pod śniegiem korale jarzębin.
   A ty idź do domu, bo się tu przeziębisz.”

        Wierszykiem „Gile” Wandy Chotomskiej przywitaliśmy, jeszcze nie kalendarzową, ale już śnieżną zimę. Jej symbolem jest właśnie ten kolorowy ptaszek, z czarną czapeczką i czerwonym brzuszkiem. Przylatuje do nas z Europy pn.-wsch. i jest zupełnie niepłochliwy.

         Bohaterką książki „Marlene” Angeliki Kuźniak jest Marlene Dietrich, wybitna aktorka amerykańska pochodzenia niemieckiego, której właściwe nazwisko brzmi Maria Magdalena von Losch. Dyskusja wokół jej osoby skupiała się na ambiwalentnej postawie aktorki. Z jednej strony doceniano jej wielką cywilną odwagę i szlachetność w czasie II wojny światowej, a z drugiej wytykano jej cynizm, małostkowość, lekceważenie ludzi, a także próby oszustwa. Krytykując oficjalnie hitleryzm, naraziła się kołom rządowym, przemysłowym, a także części społeczeństwa niemieckiego. Zyskała ogromną sympatię wśród narodów gnębionych przez nazistów. Sama Marlena Dietrich, wyrzekła się państwa niemieckiego przyjmując obywatelstwo amerykańskie. Nigdy natomiast nie wyparła się swego pochodzenia niemieckiego.Była typową gwiazdą filmową z wszystkimi typowymi dla niej cechami, jak kaprysy, egocentryzm i wyjątkowa dbałość o wygląd zewnętrzny. Większości dyskutantom nie podobał się jej stosunek do niektórych konkretnych ludzi świadczący o jej cynicznym podejściu do życia, jak np. niepłacenie rachunków telefonicznych, niewywiązanie się z umowy z fotografem czy też próba wyłudzenia pieniędzy za rzekomo zagubione futro. Mimo tych wszystkich ułomności charakteru Marlena Dietrich zapisała się w pamięci jako wielka artystka, która przeszła na trwałe do historii kinematografii.
          W drugiej części spotkania, jeden z klubowiczów wygłosił pogadankę pt:”Tajemnice nocnego nieba”. Inspiracją do tego tematu była książka S. Pagaczewskiego „Wędrówka po niebie gwiaździstym”. Autor pogadanki podzielił swoją wypowiedź na dwie części. W pierwszej, omówił najciekawsze zjawiska występujące na wieczornym niebie zimą, a w drugiej scharakteryzował najciekawsze gwiazdozbiory nieba południowego. Prelegent wymienił trzy warunki niezbędne do oglądania wieczornego nieba: Księżyc w nowiu, przejrzyste i bezchmurne niebo oraz brak sztucznego światła. Charakteryzując gwiazdozbiory wymienił kilka najciekawszych: Orion z Syriuszem, Lew, Kasjopea,Łabędź,Wielka Niedźwiedzica oraz Pegaz. Zachęcał do odszukania na niebie Wielkiej Mgławicy Andromedy oddalonej od nas o dwa miliony lat świetlnych. Jest to najdalszy obiekt na niebie widoczny gołym okiem. Prelegent podał kilka praktycznych wskazówek jak odszukać Gwiazdę Polarną, planetę Wenus czy pomarańczowego Arktura. Na koniec prezentacji multimedialnej pokazano stylizowany gwiazdozbiór Krzyż Południa znajdujący się na flagach następujących państw półkuli południowej: Papua-Nowa Gwinea, Związek Australijski, Nowa Zelandia, Samo Zachodnie i Brazylia.
        Następne spotkanie wyznaczyliśmy sobie 17.01.2011r. Niestety, nie możemy jeszcze podać tytułu książki do omawiania. Jako temat dowolny, jeden z klubowiczów zgłosił „Język współczesnych mediów”.

Moderator DKK w Świebodzinie
Hanna Serewa

Kliknij na zdjęcie, aby obejrzeć galerię.

ZŁO ATAWIZMEM ZWIERZĘCEJ NATURY CZŁOWIEKA W DKK W ŚWIEBODZINIE 8. 11. 2010

           Pięknym „Walcem jesiennym” op. 39 nr 5 rozpoczęliśmy nasze listopadowe rozważania nad wstrząsającą książką „Ocalony” Reveriena Rurangwy. Są to wyznania młodego człowieka strasznie skrzywdzonego przez los, który próbuje dociec przyczyny zła tkwiącego w człowieku. Jest to zarazem wielki żal do ludzi, a zwłaszcza do Stwórcy, który nie potrafi lub nie chce zapobiec panującemu złu. Książka jest przykładem nagłej zmiany światopoglądu dokonanej w wyniku doznania wielkiej krzywdy. Człowiek wierzący, który stracił całą rodzinę, i który został okrutnie fizycznie okaleczony, traci wiarę w Boga. Mówi tak: „Boże wybacz mi, ale moja modlitwa przepełniona jest gniewem i goryczą. Być może jeszcze istniejesz, ja jednak już w ciebie nie wierzę.” Często ludzie w trudnych sytuacjach życiowych zmieniają swój światopogląd. Niewierzący zaczynają wierzyć, a wierzący odchodzą od Boga. Książka dotyczy właśnie tego drugiego przypadku.
            „Ocalony” to studium zła, które immanentnie tkwi w człowieku jako inteligentnej istocie zwierzęcej. E. Ionesco powiedział kiedyś: „Wierzę w Boga pomimo wszystko, ponieważ wierzę w zło. Jeśli istnieje zło, musi też istnieć Bóg” .Wybitny francuski poeta Charles Baudelaire twierdził że „Historia ludzkości jest wielkim rzewnym łkaniem, które słychać przez wieki, i które ustaje w chwili przejścia do wieczności”. W przypadku Rwandy, rzeź ludności Hutu dokonanej na Tutsi była wynikiem również ingerencji kolonizatorów niemieckich, belgijskich i francuskich, którzy skłócali plemiona między sobą.
Podsumowując, jest to książka o nieludzkich zachowaniach, będąca jednocześnie ostrzeżeniem dla przyszłych pokoleń.

           W drugiej części spotkania dwaj klubowicze przedstawili w sposób syntetyczny dzieje i znaczenie Hanzy. Przyczynkiem do prezentacji była książka Henryka Samsonowicza „Hanza-władczyni mórz”. Był to związek handlowo-polityczno-dospodarczy miast położonych na południowym wybrzeżu Bałtyku. Hanza formalnie powstała w 1241 roku a jej głównym centrum organizacyjnym była Lubeka. To właśnie tam na słynnej Holstentor widnieje łaciński napis „Concordia domi et foris pax”, co znaczyło „zgoda w kraju a za granicą pokój”. Hasło to było dewizą Hanzy. Prezentacja uwzględniała krótki opis powstania związku, rodzaje statków handlowych takich jak: koga, hulk gdański i galeon oraz współpracę handlową między państwami. Spośród polskich miast do Hanzy należały m. in.: Elbląg, Chełmno, Słupsk, Stargard Szczeciński, Szczecin a także Kraków, Wrocław i Frankfurt nad Odrą. Formalnie Hanza przestała istnieć w XVII wieku ale jej tradycje, w nieco innej formie, są nadal kontynuowane. W lipcu 2010r w obecności premiera Brandenburgii i marszałka województwa lubuskiego na moście granicznym w Słubicach obchodzono Miejskie Święto Hanzy, którego celem była aktywizacja przygranicznych lokalnych przedsiębiorców.

      Następne spotkanie wyznaczyliśmy na dzień 6. grudnia 2010r a do przeczytania wytypowano książkę pt.: „Marlene” Angielki Kuźniak. Jako temat dowolny, jeden z klubowiczów przedstawi nam wędrówkę po gwiaździstym niebie.

Moderator DKK w Świebodzinie
Hanna Serewa

Kliknij na zdjęcie, aby obejrzeć galerię.

Poszukiwanie sensu życia na DKK w Bibliotece Publicznej w Świebodzinie.

    Nawiązując do wrześniowego spotkania DKK w dniu 13, październikowe spotkanie rozpoczęliśmy od prezentacji multimedialnej obrazu Jacquesa Davida „Śmierć Marata”.
Zabójstwo francuskiego rewolucjonisty miało miejsce 13. lipca 1793 roku. Prezentacja obrazu miała uświadomić nam, że dzień 13 jest dniem feralnym ale tylko w wyjątkowych okolicznościach.
    Kontynuując przekaz multimedialny, jedna z uczestniczek spotkania podzieliła się swoimi wrażeniami z 3 kolejnych pobytów w Grecji -lata 80, 90 i po 2000 roku. Dokonała porównań w poziomie życia mieszkańców, ich obyczajach i mentalności. Szczególną uwagę zwróciła na aglomerację Aten, pobliskie wyspy oraz meteory na półw. Peloponez. Charakterystycznym widokiem stolicy Grecji jest brak parków i zieleni przynajmniej w centralnych dzielnicach miasta. Z wysp greckich zwiedziła Eginę w Zatoce Sarońskiej oraz Santoryn zwaną inaczej Thirą. Ta ostatnia jest wygasłym wulkanem, który stosunkowo niedawno geologicznie wyłonił się z wód Morza Egejskiego. Opowiadaniu o meteorach, klasztorach zawieszonych wysoko na skałach towarzyszyły śpiewy psalmów odtwarzane na CD. Charakterystycznym elementem greckiej wsi są białe domki z niebieskimi dachami, nawiązujące do kolorytu barw narodowych.
Grecja jako kraj wywarła bardzo pozytywne wrażenie swoją gościnnością, melodyjnością i pięknem krajobrazu.
    „Inna wersja życia” Hanny Kowalewskiej to książka, której bohaterka poszukuje swego miejsca w życiu. Próbuje różnych dróg i metod, zawsze w granicach przyjętych norm moralnych, aby uchwycić prawdziwy sens życia. W końcu dochodzi do wniosku kierując się przeczytaną sentencją filozoficzną, że nie należy pytać o sens życia, tylko samemu temu życiu nadawać sens własną postawą. Książka wywołała skrajne opinie od bardzo pochlebnych, zwłaszcza u pań, do zupełnie negatywnych.
Następne spotkanie odbędzie się 08. listopada 2010 r a do przeczytania zaoferowano książkę pt. „Ocalony” Révériena Rurangwy. Jako dowolny temat spotkania, dwóch uczestników DKK przedstawi nam „Hanzę- władczynię mórz”.

Moderator DKK w Świebodzinie
Hanna Serewa

Kliknij na zdjęcie, aby obejrzeć galerię.

O niemieckich podróżach Stasiuka z piwem w ręku w DKK w Świebodzinie.

    Po wakacyjnej przerwie spotkaliśmy się 13. września, aby porozmawiać o Dojczlandzie” Andrzeja Stasiuka, i o jednym z fenomenów przyrody jakim jest drzewo.
    Na początku wyjaśniono dlaczego dzień 13 jest uznawany za rzekomo nieszczęśliwy. Odwołując się do historii Europy wykazano, że zła sława 13 ma swe źródło w likwidacji zakonu templariuszy i aresztowaniu wszystkich jego członków 13. października 1307 roku przez Filipa IV Pięknego we Francji. Templariusze byli wówczas potęgą gospodarczą i zagrażali swymi wpływami samemu królowi Francji. W pewnym momencie stał się nawet ich dłużnikiem. Po likwidacji zakonu i ukryciu skarbów, na pytanie króla gdzie się one znajdują, mistrz zakonu dał odpowiedź wyrytą na mieczu: „Tam skarb Twój, gdzie serce twoje”.

    Esej Stasiuka okazał się książką wyjątkowo kontrowersyjną. Od skrajnie niskich ocen osób, które jej nie doczytały, do umiarkowanych, lubiących ten gatunek literacki. Negatywne noty dotyczyły sposobu ujęcia tematu; pozytywne skupiły się na wątkach dotyczących topografii i krajoznawstwa. W tym drugim przypadku zwrócono uwagę na następujące miejscowości:
- Ratyzbona - Regensburg, ze wspaniałym gotyckim mostem i dwuwieżową katedrą
- Lorelei – wysoka skała nad Renem owiana legendą o dziewczynie skazującej żeglarzy na śmierć
- Ulm – miejsce urodzenia Alberta Einsteina z najwyższa wieżą kościelną na świecie 162 m.
- Greifswald – miasteczko nad Bałtykiem, w którym urodził się malarz romantyczny G.D. Friedriech i gdzie znajduje się wielki stellarator do syntezy termojądrowej
- Stendal – miasteczko na trasie pochodu wojsk napoleońskich w 1812 roku, od którego wziął pseudonim literacki pisarz Henri Beil.

    W drugiej części spotkania dwóch jego uczestników dokonało prezentacji multimedialnej „Drzewo w literaturze muzyce”. Inspiracją do podjęcia tego tematu była książka Henryka Syski „Melodie ojczystych drzew”. Całość tematu podzielono na dwie części: -narracyjną i poetycką, uzupełnione piosenkami, których tematem były drzewa, w wykonaniu Chóru Aleksandrowa. Przesłaniem, które towarzyszyło prezentacji była wypowiedź amatora dendrologa, kompozytora Krzysztofa Pendereckiego na temat istoty twórczości w sztuce. W czasie sympozjum w Glasgow powiedział: „Aby sztuka była twórcza, musi mieć silne korzenie. Popatrzcie na drzewo, ono nas uczy, że sztuka powinna być podwójnie zakorzeniona: w niebie i w ziemi”. Autorzy wystąpienia wybrali 6 następujących gatunków drzew: brzoza, buk, dąb, kalina, klon, wierzba. Jako że, ich zdaniem, akurat te gatunki mają mocne odniesienia w muzyce i literaturze. Prezentacja była okazją nie tylko do przedstawienia niektórych fragmentów tekstów literackich i muzycznych, ale także do przekazania czysto teoretycznych informacji z dziedziny dendrologii, jak: systematyka drzew, jego różne owoce i liście oraz rodzaje pomiarów. W czasie prezentacji przedstawiono wybrane, najbardziej okazałe gatunki drzew w Polsce.
    Następne spotkanie wyznaczyliśmy na dzień 11. października a do omówienia wytypowano książkę Hanny Kowalewskiej pt.: „Inna wersja życia”. Dowolnym tematem będzie przedstawienie wrażeń dwojga klubowiczów z pobytu w Grecji i Parku Mużakowskim.

Moderator DKK w Świebodzinie
Hanna Serewa

Kliknij na zdjęcie, aby obejrzeć galerię.

Dyktatury Ceauşescu w rumuńskim Banacie surowa ocena przez DKK w Świebodzinie w dniu 31. maja 2010 r.

Nasze majowe spotkanie było szczególnie nastrojowe. Cały czas towarzyszyła nam świadomość, że znajdujemy się w najpiękniejszym momencie roku. Na zachodnim, wieczornym niebie pięknie świeci gwiazda wieczorna, planeta Wenus; w parkach i lasach rozbrzmiewają trele słowika. Jak napisał jeden z naszych mazowieckich poetów
„Nie tylko chlebem żyją narody,
śpiew koi duszę wśród życia męki…” A jeżeli jest to śpiew słowika, tym bardziej jest to kojące. Peany na cześć słowika pisali różni poeci. Władysław Syrokomla tak pisał do wybranki swego serca w wierszu „Z pałaców sterczących dumnie”:
„Z rana wianek ci uplotę,
Na obiad dam szmer strumyka,
Na wieczerzę śpiew słowika,
A na noc marzenia złote”.
    A John Keats w swej słynnej „Odzie do słowika” tak pisał:
„Nie dla zgonu zrodzoneś, nieśmiertelne Ptaszę,
Pochód głodnych pokoleń z pyłem cię nie zmiesza;
Tej pieśni, której słucham, gdy noc mija w czasie
Za dawnych dni wysłuchał i trefniś, i cesarz”.
    Słowiczo nastrojeni przystąpiliśmy do omawiania wyjątkowo ponurej treści książki Herty Müller „Sercątko”. Książka traktuje o życiu mniejszości niemieckiej w wielonarodowym Banacie. Ukazuje mechanizm zła systemu totalitarystycznego pod rządami dyktatury Ceauşescu. Donosicielstwo, tortury, podsłuchy to typowe formy działalności tego systemu. Klubowiecze na ogół krytycznie odnieśli się do tamtych czasów, zwłaszcza ci, których rodziny doświadczyły działalności dyktatury. Inni próbowali dostrzec niektóre jej pozytywne strony.
W drugiej części spotkania, jeden z klubowiczów omówił historię żeglarstwa w formie prezentacji multimedialnej. Mottem do wykładu był fragment z wiersza „Obrazy życia” Emila Verhaerena, belgijskiego poety – symbolisty:
„Kocham przestrzeń i szeroki świat,
Idę, sam nie wiem w jakie strony,
Sercem gorącym i szalonym,
Słuchając jak przelatuje wiatr”
    Z niezwykle ciekawie przedstawianego wywiadu stopniowo dowiadywaliśmy się o różnych typach żaglowiosłowców, żaglowców i statków oraz o rodzajach ich ożaglowania. Autor rozpoczął od egipskiej gubliji, poprzez grecką trierę, elbląską kogę a skończywszy na brygantynach, szkunerach i hulkach. Mówił o ciekawych zdarzeniach z historii żeglarstwa. Odniósł się do pytań dotyczących „ryczących czterdziestek” i „wyjących pięćdziesiątek”.
Na następne spotkanie, które odbędzie się 13. września br. wytypowano książkę Andrzeja Stasiuka „Dojczland”. Jako dowolne tematy zaproponowano: wykład ornitologiczny lub drzewo w literaturze i muzyce.

Moderator DKK
Hanna Serewa

Kliknij na zdjęcie, aby obejrzeć galerię.

DKK w Świebodzinie o romantycznej miłości w secesyjnej Barcelonie w dniu 12. kwietnia 2010.

        Minutą ciszy, upamiętniającą ofiary tragedii w dniu 10. kwietnia 2010., rozpoczęto kwietniowe spotkanie uczestników DKK w Świebodzinie. Nie można zatrzymać nieubłaganie upływającego czasu. Równolegle do rozgrywających się tragedii ludzkich, życie toczy się własnym rytmem. Zwłaszczaw takich chwilach bardziej doceniamy wszelkie wartości naszego bytu. Pomaga nam w tym piękno natury, szczególnie w kwietniu, gdy przyroda budzi się do życia. Wyraża się to między innymi w śpiewie ptaków, który jest swoistym rodzajem poezji. Śpiew kosa nagrany na płycie CD nastroił nas wiosennie do dyskusji nad książką Zafona „Marina”. Jest to opowieść o miłości Oscara do Mariny rozgrywająca się wśród secesyjnych zabytków Barcelony. Książka nie była łatwa, wymagała dużego oczytania i pewnej kultury umysłowej. Ilość poruszonych wątków powodowała rozmaite skojarzenia u poszczególnych uczestników spotkania. Stosy manekinów w oranżerii u jednych wywoływały grozę, a u drugich skojarzenia z „Balem manekinów” Brunona Jasińskiego. Bohaterka opery „Lackmé”, ulubiona postać matki Mariny, zainspirowała uczestników do zapoznania się z jej prawdziwą historią. Miniaturka katedry wykonana z drewna, umieszczona na parapecie, skłoniła niektórych klubowiczów do sięgnięcia po przewodnik o Francji, aby bliżej zapoznać się z katedrą gotycką w Chartres. Można przypuszczać, że to właśnie ona posłużyła za model ze względu na swe wyjątkowe bogactwo witraży, zajmujących 2500 m2 powierzchni. Aby lepiej poznać architekturę Barcelony, zeskanowano trzy charakterystyczne obiekty secesyjne miasta autorstwa Antonio Gaudiego - „Sagrada Familia”, kamienica Casa Mila i park Guell, i rozdano wśród członków DKK.

        W drugiej części spotkania, jeden z jego uczestników przedstawił w formie prezentacji multimedialnej dzieje książki począwszy od zwojów papirusowych a skończywszy na nośnikach elektronicznych. Wywołało to dużą dyskusję wśród członków DKK, z których każdy przedstawiał swoje racje i własną wizję przyszłej książki. Przeważył pogląd, że jeszcze przez pewien czas będą współistniały dwie jej formy – tradycyjna kodeksowa i forma zapisu elektronicznego. „W ciągu najbliższych 20 lat, większość zasobów wiedzy na świecie będzie dostępna w postaci cyfrowej i – miejmy nadzieję - za darmo w internecie - stwierdził przedstawiciel Google'a”. Digitalizacja, zwana inaczej cyfryzacją, obejmie w pierwszej kolejności dzieła o szczególnym znaczeniu dla kultury światowej - naukowe, specjalistyczne i regionalne. Popularnie zwana beletrystyka będzie musiała jeszcze na to poczekać. A jak długo? Tego nikt nie wie.

        Na następne spotkanie, które odbędzie się 31. maja bieżącego roku nie wyznaczono na razie żadnego tytułu. Jako temat dowolny zaproponowano ceremoniał morski lub czas jako atrybut materii.

moderator spotkania DKK
Hanna Serewa

Kliknij na zdjęcie, aby obejrzeć galerię.

Samobójcze próby Jerzego Pilcha w DKK w Świebodzinie. 8. marca 2010r.

    Termin marcowego spotkania DKK w Świebodzinie wybrany został nieprzypadkowo. Z okazji Dnia Kobiet, wszystkie uczestniczki obecne na spotkaniu otrzymały symboliczny kwiatek, żółtego tulipana. Widząc uśmiech na twarzach pań, z jeszcze większą sympatią przystąpiliśmy do dyskusji na temat prezentowanych książek.
    „Moje pierwsze samobójstwo” Jerzego Pilcha to książka, której każdy rozdział można czytać osobno. Dyskutanci, raczej bez większych emocji, odnosili się do bliskich im wątków. Analizowali przypadki podejmowania prób samobójczych przez różne osoby, nawet wkraczając tu w trudny obszar praw fizyki. Odnosząc się do gry w szachy L. Tołstoja z zięciem, przytaczano tu, przy okazji nazwiska wybitnych arcymistrzów szachowych, takich jak Emanuel Lasker – patron miasta Barlinka, czy też Raul Capablanca – kubański geniusz szachowy. W jednym z rozdziałów, J. Pilch podejmuje temat jego niechęci do udziału w spotkaniach autorskich. Powiada, że nie umie po nich samotnie egzystować w pokojach hotelowych. Nagłe przejście od gwaru, tłumu i dyskusji do pustki hotelowej, jest nie do zniesienia. Kolejnym wątkiem książki są scharakteryzowane zachowania ludzkie wobec ciemności. Pisze o bezwzględnym zasłanianiu okien po zmroku, praktykowanym w niektórych kulturach. W ogóle natura ludzka jest przewrotna. Przed wiekiem elektryczności ludzie pragnęli światła jak kania dżdżu. Gdy się ono pojawiło, jest już go zbyt dużo. Na tyle dużo, że miłośnicy astronomii mają problemy ze swobodnym obserwowaniem nieba z powodu nadmiaru sztucznego światła. Doszło do tego, że jak pisze w felietonach Adam Wajrak, Unia Europejska podjęła decyzję o tworzeniu tzw. rezerwatów ciemności. W Polsce istnieją już trzy, m. in. w Górach Izerskich – polskim biegunie zimna.
    W dalszej części spotkania, jedna z jego uczestniczek zapoznała nas z twórczością pisarki Joyce Carol Oates. Od paru lat jest ona wymieniana w gronie kandydatek do literackiej nagrody Nobla. Przedstawiając zalety jej twórczości, referentka oparła się na trzech powieściach – „Czarna topiel”, „Moja siostra, moja miłość” i „Blondynka”. Pierwsza z nich podejmuje temat śmierci pasażerki, której nie udało się uratować z tonącego samochodu. Wątek ten zaczerpnięty został z głośnego swoim czasie, wypadku jednego z Kennedych podróżującego z kochanką. Druga książka, to istny labirynt psychologicznych zachowań kochającego się rodzeństwa. „Blondynka” to typowa vie romancée, powieść zbeletryzowana nawiązująca do życia artystycznego Marylin Monroe i jej tajemniczej śmierci.
    Charakteryzując książki Jerzego Pilcha, można to strawestować znaną definicją konia użytą przez Benedykta Chmielowskiego w „Nowych Atenach…”, że „Pilch jaki jest, każdy widzi”.
    Następne spotkanie wyznaczyliśmy sobie na 12. kwietnia br. a do omówienia jest „Marina” Carlosa Ruiza Zafóna. Jako temat dowolny, jeden z uczestników zaproponował nowe technologie książki i przyszłość słowa drukowanego.

moderator DKK
Hanna Serewa

Kliknij na zdjęcie, aby obejrzeć galerię.

DKK w Świebodzinie pod znakiem amerykanizacji kultury (niestety).

Lutowe spotkanie uczestników DKK w Świebodzinie składało się z dwóch części. W pierwszej, dwaj jego uczestnicy omówili tematy związane z insygniami królewskimi, ich rodzajami i znaczeniem w dziejach monarchii polskiej. W drugiej części spotkania poddano dyskusji książkę „Ostatni wykład” Pauscha i Zaslowa.
    Wśród insygniów królewskich zwrócono szczególną uwagę na koronę, berło i jabłko. Każde z nich miało swą odrębną funkcję i znaczenie. Korona (łac. = wieniec) składała się najczęściej z 9 do 10 segmentów, zwieńczonych stylizowaną lilią z perłą na wierzchołku. Berło, trzymane w prawej dłoni, zwane także sceptrem, zakończone było kwiatonem. Jabłko królewskie swym okrągłym kształtem z krzyżem na górze, miało symbolizować władzę panującego nad całym światem chrześcijańskim. Trzymane było zawsze w lewej dłoni, jako że pochodziło od serca, od Chrystusa. Po raz pierwszy jabłko dotarło na ziemie polskie ze Szwecji w XVI wieku sprowadzone przez Katarzynę Jagiellonkę. Drugi z uczestników DKK omówił najważniejsze daty i zdarzenia dotyczące losów polskich insygniów królewskich.
    Książka „Ostatni wykład” wzbudziła kontrowersję wśród dyskutantów, od samych pochlebstw aż po druzgocącą krytykę. Jej zwolennicy podkreślali wybitne walory psychologiczno – dydaktyczne napisane przez człowieka, który stojąc w obliczu śmierci pragnie pomału rozstać się z tym światem w zgodzie z własnym sumieniem. Krytycy przyznali, że nie mogli jej doczytać do końca, gdyż z góry mogli przewidzieć dalszą treść książki. Stwierdzili, że jest to typowy przykład pisarstwa amerykańskiego obliczonego wyłącznie na komercję i zysk. Jeden z uczestników próbował dokonać pewnego porównania ostatnich wypowiedzi człowieka przygotowującego się na śmierć, do ostatnich słów ludzi konających na łożu śmierci. Przytoczył tu kilkanaście cytatów znanych ludzi ze świata nauki, kultury i polityki.
    Niespodzianką spotkania przygotowaną przez moderatora był obraz poziomu oświaty i kształcenia w Polsce w odniesieniu do państw europejskich. Moderator opierała się przy tym na podstawie badań zachodniej agencji badania opinii publicznej, której wyniki nie są korzystne dla Polski. Na badanych 27 krajów Polsce przypada miejsce 19. Zwrócono uwagę na malejący udział kadry inżynieryjno – technicznej wśród absolwentów wyższych uczelni, co może w przyszłości doprowadzić do zapaści cywilizacyjnej kraju. I tym, niestety, pesymistycznym akcentem zakończyło się drugie w tym roku spotkanie DKK w Świebodzinie.
    Na następne spotkanie wybrano jedną z książek Jerzego Pilcha, a jako dowolny temat, jedna z uczestniczek omówi twórczość pisarki Joyce Carol Oates.
Spotkamy się w uroczystym dniu 8. marca 2010 r.

moderator spotkania

Hanna Serewa

Kliknij na zdjęcie, aby obejrzeć galerię.

Wrocławskiej twierdzy taniec śmierci w DKK w Świebodzinie.

W dniu 18. 01. 2010 r. w bibliotece w Świebodzinie odbyło się pierwsze w tym roku spotkanie uczestników DKK. W pierwszej części omawiano książkę Marka Krajewskiego
„ Festung Breslau”, a w drugiej, dwaj uczestnicy omówili znaczenie klątwy Gaudentego i jej wpływu na życie społeczno – polityczne kraju. W opini większości wypowiadających się „Festung Breslau” nie wzbudziła szerszego zainteresowania a nawet zawiodła ich oczekiwania jako kryminał retro. Uznano ją jako prymitywny materiał komercyjny, szukający taniego poklasku. Jednocześnie z pewnym podziwem wypowiadano się na temat znajomości przez autora zagadnień architektury i topografii Wrocławia. Książkę skwitowano jako swoisty taniec śmierci miasta Wrocławia, gdzie wszyscy bez względu na status majątkowy i wiek są równi wobec śmierci.
Gall Anonim w swojej kronice pisze, że pierwszy arcybiskup gnieźnieński Radzim Gaudenty rzucił klątwę na ziemie polskie. Uczestnicy DKK w swoich wypowiedziach powołując się na różne źródła, próbowali dowieść jaki miała ona wpływ na dalsze dzieje Polski. Dokonali charakterystyki osobowej pierwszych władców Polski aż po Kazimierza Odnowiciela, zwrócili uwagę na rolę kobiet w historii, wśród których najczarniejszą postacią była Rycheza, żona Mieszka II. Z klątwą Gaudentego wiązali skrytobójcze mordy władców a także bunt Masława na Mazowszu i najazd księcia Brzetysława na Polskę, w czasie którego wywieziono do Pragi m. in. relikwie św. Wojciecha. Zaczęto omawiać perypetie związane z przyznaniem korony Chrobremu ale z braku czasu, jednomyślnie zgodzono się na dokończenie tematu na następnym spotkaniu w dniu 08. 02. br. Poza tym, zaproponowano do przedyskutowania książkę „Ostatni wykład” Randy'ego Pauscha i Jeffrey'a Zaslowa. Jako dowolny temat moderator spotkania zaproponowała niespodziankę.

moderator spotkania

Hanna Serewa

Kliknij na zdjęcie, aby obejrzeć galerię.

<-2011

2009->